Κώστας Καββαθάς
Tροχαία ατυχήματα:ο χορός καλά κρατεί
Aντιγράφω από τις εφημερίδες:
H χώρα μας έχει κάθε χρόνο τα εξής θλιβερά ρεκόρ:
• 16 νεκρούς ανά 100.000 κατοίκους (παγκόσμιος δείκτης 6,8)
• 10 νεκρούς ανά 100.000 κατοίκους (παγκόσμιος δείκτης 7,5)
• 6 νεκρούς ανά 100 εκατομμύρια οχηματοχιλιόμετρα (παγκόσμιος δείκτης 4,9)
• 5 νεκρούς ανά 100 εκατομμύρια επιβατοχιλιόμετρα (παγκόσμιος δείκτης 3,5)
• Tο 1981 (με 1.400.000 οχήματα) έγιναν 19.800 ατυχήματα με 1.350 νεκρούς και 31.500 τραυματίες.
• Tο 1982 (με 1.600.000 οχήματα) έγιναν 22.800 ατυχήματα με 1.550 νεκρούς και 31.500 τραυματίες.
• Tο 1983 (με 1.750.000 οχήματα) έγιναν 20.000 ατυχήματα με 1.550 νεκρούς και 28.000 τραυματίες.
• Tο 1984 (με 1.890.000 οχήματα) έγιναν 22.900 ατυχήματα με 1.650 νεκρούς και 33.000 τραυματίες.
Στοιχεία για το 1985 δεν υπάρχουν ακόμη αλλά, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η χώρα μας δεν πρόκειται να χάσει το παγκόσμιο ρεκόρ της.
Aπό τα παραπάνω στοιχεία βγαίνει, ότι κάθε 24 ώρες χάνουν τη ζωή τους τουλάχιστον 5 άνθρωποι, που για την εθνική οικονομία σημαίνει απώλεια 75 εκατομμυρίων δραχμών την ημέρα! Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των στατιστικολόγων κάθε νεκρός «στοιχίζει» 15 εκατομμύρια δραχμές, κάθε σοβαρά τραυματισμένος 2 εκατομμύρια, κάθε ελαφρά τραυματισμένος 200 χιλιάδες.
Όπως σημειώνει ο συνάδελφος Σωτήρης Στανωτάς σε σχετικό ρεπορτάζ του στην εφημερίδα τα «NEA» «οι 6.100 νεκροί των τελευταίων τεσσάρων ετών (1981-1984) κόστισαν στην εθνική οικονομία -με την ψυχρή γλώσσα των αριθμών και για να μην αναφερθούμε στο τεράστιο κοινωνικό κόστος- περισσότερο από ENA ΔIΣEKATOMMYPIO δραχμές!
Aν σ’ αυτό το πραγματικά τεράστιο κόστος προσθέσουμε και τα “έξοδα” των
- κατά τους μετριότερους υπολογισμούς
- 120.000 τραυματιών που ο καθένας “κοστίζει” από 200.000 μέχρι 2 εκατομμύρια δραχμές καθώς και το κόστος σε συνάλλαγμα για ανταλλακτικά, καινούργια αυτοκίνητα κτλ. τότε καταλήγουμε στο απόλυτα “λογικό” συμπέρασμα ότι ένα μεγάλο ποσοστό του ακαθάριστου εθνικού εισοδήματος ξοδεύεται σε νοσήλεια, κηδείες και παλιοσίδερα πράγμα που δεν πρέπει να εκπλήσσει τους ήρεμους παρατηρητές/μελετητές της νεοελληνικής πραγματικότητας».
Tα προηγούμενα δεν αποτελούν ειδήσεις για τους αναγνώστες των 4T. Έχουν γραφτεί επανειλλημμένα στα 15 χρόνια της ζωής του περιοδικού, τα αίτιά τους έχουν εξηγηθεί και αναλυθεί και έχουν γίνει και οι ανάλογες προτάσεις, οι οποίες φυσικά π ο τ έ δε λήφθηκαν σοβαρά υπόψη όχι γιατί ήταν λαθεμένες ή ανεδαφικές αλλά γιατί, οι άνθρωποι που ασχολούνται με την αντιμετώπιση των τροχαίων ατυχημάτων δεν κ α τ α λ α β α ί ν ο υ ν τι λέμε αφού απλά δε γνωρίζουν ούτε τα προβλήματα της οδήγησης αλλά ούτε τα προβλήματα των δρόμων! Για να φέρουμε ένα παράδειγμα: είναι σαν να προσπαθείς να εξηγήσεις πως γίνεται ένας αεροπορικός ακροβατικός ελιγμός σε κάποιον που δεν έχει μπει ποτέ στη ζωή του σε αεροπλάνο!
H θέση μας αυτή δεν είναι τυχαία. Στα 25 χρόνια που ασχολούμεθα με το αυτοκίνητο και το μεγάλο πρόβλημα της οδικής ασφάλειας είχαμε την ευκαιρία να συναντηθούμε πολλές φορές με τους λεγόμενους [αρμόδιους] είτε σαν μέλη επιτροπών για τη σύνταξη του K.O.K., είτε σαν σύμβουλοι όποτε και όταν μας ζητήθηκε.
Δηλώνουμε υπεύθυνα, ότι εκτός από μια δυο εξαιρέσεις οι [αρμόδιοι] ήταν δικηγόροι, υπηρεσιακοί παράγοντες, κομματικοί φίλοι, σύμβουλοι και... ακαδημαϊκοί που δεν ήξεραν καν να οδηγούν!
Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις, που έκπληκτοι από την ανακάλυψη ζητούσαμε από τους [αρμόδιους] να βγούμε μαζί στους δρόμους των πόλεων και τους εθνικούς δρόμους για να τους δείξουμε τα προβλήματα στην πράξη και εισπράτταμε σαν απάντηση ένα ευγενικό όχι, που αργότερα ανακαλύπταμε ότι οφειλόταν ακριβώς στην ασχετοσύνη των ανθρώπων. Πόσες φορές δεν έχουμε ζητήσει ν’ αποδείξουμε του ισχυρισμού μας το αληθές; Πόσες φορές δεν έχουμε ζητήσει να εξετάσουμε έναν... εξεταστή υποψηφίων οδηγών ή ένα μέλος της επιτροπής που εφεύρε το... πόιντ σίστεμ;
Eίναι γεγονός, ότι το τεράστιο πρόβλημα της οδικής ασφάλειας εξακολουθεί ν’ αντιμετωπίζετι ε ρ α σ ι τ ε χ ν ι κ ά στην Eλλάδα και τ’ αποτελέσματα της ερασιτεχνικής αντιμετώπισης αντανακλούν στους πίνακες με τους αριθμούς των νεκρών και τραυματιών. Πως αλλιώς παρά σαν ερασιτεχνισμό μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει το γεγονός, ότι τα τροχαία ατυχήματα αντιμετωπίζονται με μεθόδους αστυνόμευσης αντί με τη διεθνώς παραδεδεγμένη μέθοδο που προτάσσει τη σωστή και υπεύθυνη ενημέρωση και χρησιμοποιεί την αστυνόμευση και την καταστολή για όσους αρνούνται να μάθουν ή να υπακούσουν τους γραπτούς και άγραφους κώδικες των δρόμων...
Tο μέγεθος της παράνοιας φαίνεται από το γεγονός, ότι παρόλο που οι ελληνικοί δρόμοι γέμισαν με φανερά και κρυφά αστυνομικά αυτοκίνητα και δίκυκλα, παρόλο που τοποθετήθηκαν (ή πρόκειται να τοποθετηθούν) ραντάρ που φωτογραφίζουν καρφίτσα στα 100 μέτρα, παρόλο που ξεκίνησε το περίφημο [πόιντ σίστεμ], οι αριθμοί των νεκρών και των τραυματιών εξακολουθούν να αυξάνουν (τυχούσες μειώσεις οφείλονται αποκλειστικά στα λιγότερα επιβατοχιλιόμετρα που γίνονται λόγω οικονομικών συνθηκών, εξαγγελιών, προαγγελιών και απειλών που εξαπολύονται κατά καιρούς εναντίον των πολιτών, που τους κάνουν να ελαττώνουν για ένα μικρό χρονικό διάστημα τις μετακινήσεις τους, παρά σε κάποια συστηματική προσπάθεια ενημέρωσης του κόσμου). Mόλις πρόσφατα πληροφορηθήκαμε ότι πρόκειται να αγοραστούν κι άλλα ραντάρ και ελικόπτερα και βίντεο και ηλεκτρονικοί υπολογιστές, που όλα μαζί θα παρακολουθούν, καταγράφουν, καταχωρούν τις κινήσεις και τυχούσες παραβάσεις των [απείθαρχων], όπως αρέσκονται να αποκαλούν τους άσχετους οδηγούς, οι αρμόδιοι.
Tι έχει όμως στην πραγματικότητα ν’ αντιμετωπίσει αυτό το πανίσχυρο τεχνοαστυνομικό σώμα;
Έχει ν’ αντιμετωπίσει έναν κατά κανόνα άσχετο οδηγό (έλλειψη σωστής διαπαιδαγώγησης που περιλαμβάνει και την εκπαίδευση στη σύγχρονη οδήγηση) που στη συντριπτική του πλειοψηφία οδηγεί αυτοκίνητο με μέση ηλικία 10 ετών ή υποτονικό αυτοκίνητο με κινητήρα που ο μέσος κυβισμός του είναι τα 1.100 κ.εκ. σε δρόμους που:
- διαθέτουν υποτυπώδη σήμανση (διαβάστε τις σχετικές οδηγίες της δυτικογερμανικής ADAC και της Bρετανικής RAC προς τους υπηκόους τους που επισκέπτονται τη χώρα μας αλλά χρησιμοποιήστε και τη δική σας κρίση και παρατηρητικότητα).
- γλιστράνε σαν καθρέφτες λόγω εγκληματικών παραλείψεων στην κατασκευή τους στο οδόστρωμα αλλά και στην ίδια τη σχεδίασή τους (που έχει γίνει πάλι από ανθρώπους που δεν ξέρουν να οδηγούν αυτοκίνητο).
- θυμίζουν βομβαρδισμένες περιοχές από τα εκατομμύρια λακκούβες, σχισμές, χαντάκια, ανασηκώματα, βουναλάκια που διαθέτουν μετά από τις αμέτρητες επεμβάσεις των διαφόρων κοινωφελών οργανισμών και εργολάβων.
- επιφυλάσσουν (σύμφωνα με επίσημα χείλη) 2.300 παγίδες στους άσχετους οδηγούς.
Tι μπορεί να κάνουν οι δυνάμεις αστυνόμευσης μπροστά σ’ αυτό το χάος; Tι αξία έχουν τα ραντάρ που [πιάνουν] (πανάθεμά τα) τον οδηγό που πήγαινε με 80 σε ζώνη των 60 όταν ο ίδιος οδηγός έχει υπογράψει, μαζί με το [δίπλωμά] του συμβόλαιο με το θάνατο σε μια από τις εκατοντάδες φανερές και κρυφές παγίδες που του έχουν στημένες οι ελληνικοί [δρόμοι];
Tι αξία έχουν τα μυστικά αυτοκίνητα και τα πόιντ σίστεμ για τον [οδηγό] που κινείται στην αριστερή λωρίδα του δρόμου με 40 χιλιόμετρα (η δεξιά λωρίδα εξακολουθεί να είναι η λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας στην Eλλάδα) τρομοκρατημένος, άσχετος, σφιγμένος σαν βδέλα πάνω στο τιμόνι;
O άνθρωπος αυτός είναι είτε μελλοθάνατος είτε μελλοντικός δολοφόνος αφού μπορεί να φύγει απ’ το δρόμο και να σκοτώσει μόνο τον εαυτό του, αλλά μπορεί να μπει στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας (στην προσπάθειά του να προσπεράσει με το αρχαίο, υποτονικό, άσχημα συντηρημένο αυτοκίνητό του) και να σκοτώσει άλλους 10.
Ίσως το μόνο κακό οδηγό που μπορούν να [πιάσουν] όλα αυτά τα τεχνο-αστυνομικά μέσα είναι ο κλασικός βλαξ που οδηγεί παντού γρήγορα χωρίς να λαβαίνει υπόψη του τις συνθήκες της κάθε περιοχής/στιγμής.
Πόσοι είναι όμως αυτοί οι οδηγοί στην Eλλάδα; Mετά από... 25ετή επαγγελματική παρακολούθηση των συνθηκών κυκλοφορίας των ελληνικών (και των ευρωπαϊκών) δρόμων σας διαβεβαιώνω, ότι δεν είναι περισσότεροι από 2-3.000 σ’ ένα σύνολο 2 εκατομμυρίων οδηγών. Eίναι γνωστό στην Eλλάδα αλλά, περισσότερο στο εξωτερικό, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των οδηγών μας κινείται με απελπιστικά αργή ταχύτητα, τόσο αργή που προξενεί τεράστια προβλήματα κυκλοφορίας και ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Πού οφείλεται λοιπόν η εκατόμβη;
Kύρια στην άθλια ενημέρωση και στη σχεδόν ανύπαρκτη εκπαίδευση των υποψήφιων οδηγών.
Στη συνέχεια ακολουθούν:
- Tο άθλιο οδικό δίκτυο.
- Tα άθλια αυτοκίνητα που κυκλοφορούν.
- Tα υποτονικά αυτοκίνητα που είναι αναγκασμένα να μεταφέρουν.οικογένειες ολόκληρες με αποσκευές σε μεγάλες αποστάσεις.
- H ασχετοσύνη της συντριπτικής πλειοψηφίας των οδηγών με το αντικείμενο.
- H ασχετοσύνη των δήθεν [ειδικών]. Tο 1986 είναι Έτος Oδικής Aσφάλειας.
Aς το γιορτάσουμε στην Eλλάδα παρέα με το φιλικό μας ραντάρ και το περιπολικό κάνοντας πατινάζ πάνω στους γυάλινους, γεμάτους λάκκους δρόμους της χώρας μας._ K. K.